معماری خانه تئاتر

فصل اول   شناخت موضوع

تئاتر

فضای تئاتر

تئاتر ایوانی

صحنۀ میدانی

تجربه های نو

وظیفه بازیگر

کشف جوهر نقش

ابلاغ جوهر نقش به تماشاگر

صفات بازیگر

تعلیم بازیگر

تربیت بدن

تماشاگر

عناصر فنی

طرح صحنه پردازی

نورپردازی

لباس

چهره آرایی

وسایل صحنه

آثار صوتی

واژگان فنی

پیدایش کارگردان

کارگردان به عنوان سازمان دهنده

فصل دوم

تاریخچه و انواع سبک ها،

شناخت و مطالعه ضوابط و استانداردها

نظریه های درباره خاستگاه تئاتر

تمدن یونان

معماری تئاتر

تالار نمایش وتماشاگران

تئاتر ودرام رومن

ساختمان تئاتر رومن

تصویر

نمایش در هند

تئاتر در چین

تئاتر ودرام در اواخر قرون وسطی

صحنه ی نمایش در اواخر قرون وسی

رنسانس ایتالیا

تراژدی

ملودرام

کمدی ولوده بازی

کمدی تراژیک

واقع گرایی

واقع گرایی : دلات ذهنی ومشکلات

سمبولیسم

انواع نمایش های ایرانی

تقلید و خیمه شب بازی.

تعزیه در ایران

استانداردهای طراحی آمفی تئاتر                                                                                                           .
ورودی:

سالن انتظار (سرسرا:                                                                          

سالن اجرا:                                                                  

نسبت های قسمت تماشاگران:                                                        

فضاهای خدماتی پشت سن:

قسمت اداری سالن:

ساختار عمومی فضاهای نمایشی

شکل و انواع مختلف صحنه نمایش
اکوستیک

فصل سوم :            

بررسی نمونه

تئاتر شهر

ساختمان تئاتر آگرونا

فصل چهارم:

مطالعات سایت

است.1-1.ویژگیهای جغرافیایی

موقعیت اصفهان

عوارض طبیعی

گسل‌ها و زلزله خیزی در منطقه

ویژگی‌های زمین شناختی

ارتفاعات

پوشش گیاهی

ویژگی‌های اقلیمی منطقه

بارندگی

رطوبت

میزان و تغییرات دما و وضعیت تابش خورشید

جریان های هوا و بادها

تبخیر

1. رطوبت هوا

نقطه شبنم

نیاز به سایه و آفتاب

منطقه آسایش

جدول بیوكلیماتیك

فرم ساختمان در رابطه با اقلیم گرم و خشك

تعیین فرم ساختمان های بزرگ

انتخاب جهت استقرار ساختمان

نوع مصالح

نوع تهویه

ویژگی های معماری بومی مناطق گرم و خشك

ویژگیهای جمعیتی

سابقه تاریخی وآثار باستانی اصفهان

فصل پنجم :

برنامه ریزی فیزیکی

جدول زون بندی فضا ها:

فصل ششم :

ایده ها و روند طراحی

فصل اول:کلـیـات تحقــیـــق

به نظر میرسد که هنر ذاتی وفطری بشر باشد . بیش از دوهزار سال پیش ارسطو1 براین عقیده بود که آدمی دارای غریزهء تقلیداست.اگر چه ممکن است روانشناسان امروزی با کاربرد اصطلاح ((غریزه)) توسط ارسطومخالف باشند ولی حقیقت آن است که در میان سایر حیوانات تنها آدمی است که به بازنمایاندن زندگی وتجربه خود وعرضه آن وادبیات نیاز دارد.بشری که بگذاریم ظاهراً جامعه ای نیست که شکلی از هنر درآن ،یافت نشود .وانگهی ،در تاریخ هر دو تمدن شرق وغرب سابقه هنر ،صرفنظر ازنوع آن ، به آغاز ظهور آن تمدن می رسد واغلب بامبادی اساطیری اقوام پیوند دارد .در جهان غرب نقوشی بر دیواره غارها کشف شده است که به عصر حجر باز میگردد .شکلی از رقص ، موسیقی ونمایش در عهد باستانی خاور نزدیک (مصر،کرت،یونان(هست که شاید متعلق به هزار سال پیش از مسیح باشد .کوجی کی 2 یا تاریخچه موضوعات قدیمی 3 ژاپن پیداش رقص ولال بازی را به خود خدایان نسبت می دهد. لذا هنر جهانشمول وقدیمی است

• تئاتر

تئاتردرسراسر تاریخ خود همه کارکردهایی را که در بالا شمردیم انجام داده است وتئاتر واشکال متنوع آن ، فیلم وتلویزیون همچنان مشغول انجام کارکردها برای بسیاری از مردم این روزگارند . تئاتر هم یکی از قدیمیترین وهم یکی از جدیدترین هنرهاست .در جهان غرب ، مبادی این هنردست کم به یونانیان باستان یعنی حدود 540 سال پیش از میلاد مسیح وشاید هم پیشتر از آن می رسد. این هنربا گذشت زمان خود باقی نگهداشته است . این اصل همانا به اجرا درآوردن یا به نمایش گذاردن حوادث در بعد واحدی از مکان وزمان است که توسط عده ای تماشاگر اشغال شده باشد . موقع بازگویی رمان ، داستان درباره چیزی است که درگذشته روی داده است وعملیات باید در ذهن خواننده یا شنونده باز آفرینی شود .درتئاتر ماشاهد اعمالی هستیم که دربرابر چشمهایمان روی می دهد.

ما نمی توانیم از آنجا به دور باشیم ، درباره ی بازی تاٌمل کرده ویا آن را قطع کنیم ، برگشته وآن را دوباره بخوانیم یا به صفحه آخر کتاب جست زنیم. باید بگذاریم بازی به پیش رود و همینکه تمام شد دیگر نمی توان آن را فراخواند ودوباره تجربه کرد مگر در ذهن.بازیگران و تماشاگران یک کار تئاتری زنده بالاتفاق (( صحنه سازی))می کنند.

در یک تئاتر زنده جو و جاذبه ای به وجود می آید که میان صحنه و تماشاگر جریان دارد حتی اگر تماشاگر درعین سکوت سرگرم تماشا باشد .همین ارتباط دوجانبه است که تئاتر زنده را از فیلم یا یک نمایش تلویزیونی متمایز می سازد زیرا اگر چه ممکن است شخص مجذوب یک فیلم یا یک نمایش تلویزیونی و یا از آن متاثرشود ولی نمی تواند با یک ارتباط برقرار کند و تصویر نیز نمی تواند کار خود را با واکنش های او وفق دهد. در تئاتر ،بازیگران وتماشاگران در نوعی اجتماع مشترک شکل می گیرند وبرخی از گروه های تئاتری نوگرا بازهم چنین استدلال کرده اند که جدایی وتفکیک تماشاگر و بازیگر را کاملاً باید ازبین برد طوری که تماشاگر جزء بارز و فعال یک اجرا شود. وانگهی ، نظر این گروه های آن است که تئاتر باید ناظر به ایجاد یک اجتماع نه تنها در محدوده یک تماشا خانه و در زمان اجرا بلکه پس از اجرای نمایش و بیرون از محیط تماشاخانه باشد.نمایش را هر جا که بتوان بازیگر را درآن جمع کرد، در یک اتاق خالی یا یک فضای باز با اتفاده از نور طبیعی خورشید و بازیگرانی که لباس معمولی خود را به تن دارند، قابل اجرا است .ولی اکثر اجراهای تئاتری به مراتب مفصل تر از این بوده وبه اصول اساسی نمایش که متن نمایش وفضای بازیگر وتماشاگر باشد